Nasze działania

W Polsce mamy 3 miliony osób z niepełnosprawnością, które uzyskały prawne potwierdzenie niepełnosprawności. W rzeczywistości osób niepełnosprawnych jest znacznie więcej - od 4 do 7 milionów osób (dane wg serwisu gov.pl)

Dlaczego chcemy wspierać opiekunów osób niepełnosprawnych?

Opiekunowie osób niepełnosprawnych, zwłaszcza zaliczający się do grupy bliskiej rodziny, stoją w obliczu zmiany a często rezygnacji z własnych planów, modyfikacji własnego życia, często rezygnacji z pracy zawodowej na rzecz opieki. Poświęcają swój czas, siły, można rzecz całe dotychczasowe życie podporządkowują bliskiej osobie nad którą sprawują opiekę. Jest to bardzo często całodobowa praca,wymagająca ograniczenia przestrzeni życiowej do domu chorego, asystowanie niemal przy wszystkich czynnościach przy podopiecznym, to praca obciążająca w znacznym stopniu psychicznie i fizycznie. Opieka nad osobą niepełnosprawną wpływa na wszelkie aspekty życia opiekuna. Pojawiają się problemy finansowe, ograniczone zostają relacje towarzyskie, następuje ograniczenie lub całkowite zerwanie kontaktów ze znajomymi, pozostałymi członkami rodziny. Pojawiają się problemy z uczuciem osamotnienia w opiece, spowodowane problemami w uzyskaniu pomocy od innych bliskich osoby niepełnosprawnej. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do pojawienia się uczucia wypalenia, rezygnacji, wyobcowania ze społeczeństwa, co w konsekwencji może prowadzić do depresji. Jeżeli opiekun nie zadba o swój własny dobrostan, nie będzie mógł pomóc osobie nad którą sprawuje opiekę.

Dlaczego chcemy wspierać rodzeństwo osób niepełnosprawnych?

Rodzeństwo osób niepełnosprawnych żyją w cieniu chorego. Od początku uczą się poświęcenia własnych potrzeb, ponieważ na pierwszym miejscu często stawiane są potrzeby chorego brata czy siostry, a sytuacja rodzinna wymusza na nich rezygnację z własnych planów i pasji, albo znaczne ograniczenie własnej aktywności na rzecz pomocy w opiece nad niepełnosprawnym rodzeństwem. Ograniczone zostają również zasoby finansowe rodziny, która musi ograniczać środki na potrzeby innych, zaspokajać w pierwszej kolejności potrzeby chorego członka rodziny. Takie osoby, stają się niejako “przezroczyste”, co skutkuje na ich relacje w grupie rówieśników, naukę, zachowanie w społeczeństwie.